موضوع تمبر
جشن فرهنگ و هنر
جشن فرهنگ و هنر در ۴ آبان ماه ۱۳۴۷ گشایش یافت. آرمان این جشن شناختن و شناساندن فرهنگ و هنر در شهرها و روستاها تا ژرفای اجتماع برای آسان کردن تصمیم گیری و گسترش فرهنگ و هنر در راستای انقلاب شاه و مردم بود. این جشن در چند سال نخست دو هفته به درازا می‌کشید ولی کم کم به زمان آن افزوده شد و از ۴ تا ۳۰ آبان ماه جشن فرهنگ و هنر در شهرهای گوناگون کشور برگزار شد.
برگزاری کنگره تاریخ و فرهنگ ایران، سمپوزیوم باستانشناسی، همایش برای دشواری‌های آموزش فرهنگ در روستا، برگزاری هفته کتاب، گفتگو و سخنرانی درباره شاهنامه، گفتگو و سخنرانی درباره زبان پارسی، نشست‌های چامه خوانی، موسیقی، برگزاری نمایشگاه‌ها، گشایش موزه‌ها، برنامه‌های سپاس و بزرگداشت از پژوهشگران ایرانی از جمله کارهای بود که در جشن فرهنگ و هنر به آنها پرداخته می‌شد. برانگیزاندن مردم به کتاب خوانی و آشنا شدن به فرهنگ غنی کشور و شناساندن تاریخ کهن ایران از کارهای ارزنده شورای عالی وزارت فرهنگ و هنر در چارچوب این جشن‌ها بود.
در روز ۶ تیر ماه ۱۳۴۶ قانون تاسیس شورای‌عالی فرهنگ و هنر از سوی وزیر فرهنگ و هنر به مجلس شورای ملی داده شد و از مجلس شورای ملی گذشت. [۱] بر پایه این قانون از این پس پروانه بنیان هر گونه سازمان آموزشی و هنری از دوره دبستان، دبیرستان، عالی و تصویب آیین نامه‌های آن و هم چنین بررسی و تصویب برنامه‌های آموزشی دبستان‌ها و دبیرستان‌ها و برآورد ارزش مدرک آموزشی و امتیازهایی که کسان از خارج از کشور در رشته‌های هنری به دست می‌آورند از کارهای این شورا می‌باشد. افزون بر این، برگزاری هر گونه جشنواره یا فستیوال، کنگره، نمایشگاه و مسابقه و یا هرگونه جشن و آیین بزرگداشت و یادبود درباره امور فرهنگ و هنر از کارهای شورای عالی می‌باشد.
آرمان بنیان شورای عالی فرهنگ و هنر هماهنگی در پروژه‌ها و برنامه‌ها و کارهای فرهنگی و هنری کشور و برقراری همکاری نزدیک میان سازمان‌های فرهنگی و هنری می‌باشد. هموندی شورای عالی فرهنگ و هنر بر پایه پیشنهاد وزیر فرهنگ و هنر و توشیح فرمان همایونی انجام خواهد یافت. ریاست این شورا با فرهنگ و هنر خواهد بود. وزیر آموزش وپرورش، وزیر اطلاعات، رییس فرهنگستان ایران، رییس دانشگاه تهران، دبیر کل شورای فرهنگی سلطنتی و ۸ تا ۱۴ نفر از فرهنگیان و هنرمندان برجسته کشوری که به پیشنهاد وزیر فرهنگ و هنر با فرمان همایونی به هموندی شورای عالی فرهنگ و هنر برگزیده می‌شوند.
آیین نامه‌های اجرایی قانون شورای عالی فرهنگ و هنر پس از تصویب شورای عالی پیاده خواهد شد و وزارت فرهنگ و هنر مامور اجرای این قانون می‌باشد.
در پیشگاه شاهنشاه آریامهر و علیاحضرت شهبانو دهمین جشن فرهنگ و هنر در تالار رودکی گشایش یافت. در آیین گشایش دهمین جشن فرهنگ و هنر گروهی از استادان، آموزگاران، نمایندگان رسانه‌های همگانی، اندیشمندان، پژوهشگران و هنرمندان را که به پاس خدمات سال گذشته خود به دریافت نشان‌های تاج و همایون با درجه‌های گوناگون سرافراز شده‌اند به پیشگاه همایونی باریافتند. در این آیین والاحضرت شاهپور
۴ آبان ماه ۲۵۳۶ در پیشگاه شاهنشاه آریامهر و علیاحضرت شهبانو دهمین جشن فرهنگ و هنر در تالار رودکی گشایش یافت و اعلیحضرتین از برنامه باله « رومئو و ژولیت » که از سوی هنرمندان سازمان باله ملی ایران اجرا شد، دیدن فرمودند.[۲] شاهنشاه آریامهر هنگام گشایش دهمین جشن فرهنگ و هنر با گروهی از استادان، آموزگاران، نمایندگان رسانه‌های همگانی، اندیشمندان، پژوهشگران و هنرمندان را که به پاس خدمات گذشته خود به دریافت درجه‌های گوناگون نشان‌های تاج و همایون سرافراز شده بودند، گفتگو کردند. پس از اینکه اعلیحضرتین در جایگاه مخصوص قرار گرفتند، مهرداد پهلبد وزیر فرهنگ و هنر پس از تهنیت گویی برای جشن فرهنگ و هنر گزارشی رسا به آگاهی همایونی رسانید:
- تبریک جشنی که در آغاز فقط با کوشش نویسندگان و هنرمندان وزارت فرهنگ و هنر برگزار شد اینک با همکاری صمیمانه بیست و پنج سازمان بر پا می‌گردد. ماه آبان به صورت ماه بزرگداشت فرهنگ ایرانی شکل گرفته است. در ده سالی که گذشت به مناسبت جشن‌های فرهنگ و هنر ۱۱٬۷۲۸ نمایشگاه ترتیب یافت و ۵۶۰ جلد کتاب و جزوه به چاپ رسید. شمار ۱۲٬۳۷۸ برنامه ادبی دربرگیرنده سخنرانی، شعر خوانی و گفتمان اجرا گردید و طی همایش‌ها و مجلس‌های خاصی در راه شناخت مبانی عظیم فرهنگ ملی، نظیر زبان فارسی شاهنامه فردوسی، تاریخ ایران، پژوهش‌های سودمند انجام گرفت.
- از ۳۹۳ تن خادم فرهنگ و هنر کشور تجلیل به عمل آمد و ۵٬۶۰۰ مسابقه در رشته‌های مختلف هنری و ادبی ترتیب یافت و هر سال گروه‌های وسیع تری از افراد جامعه، در ماه فرخنده آبان از راه شرکت در این جشن ملی با جلوه‌های فرهنگ و هنر ایران آشنا شده‌اند.
پیام محمدرضا شاه پهلوی در گشایش جشن فرهنگ و هنر بر پایه خانواده و فرهنگ ۱۳ آبان ماه ۱۳۵۳
برگزاری مجمع بحث درباره خانواده و فرهنگ به هنگام جشن‌های فرهنگ و هنر، قدم مؤثری است که در شناخت بخشی گرانقدر از میراث ارزنده ملی یعنی سنن فرهنگی خانواده در ایران و روشن شدن احتیاجات جامعه کنونی ایران و بررسی هدف‌های آینده آن و سرانجام پی ریزی فرهنگی که خانواده ایرانی امروزه به آن نیازمند است برداشته می‌شود.
خانواده بنیان استوار جوامع بشری است و از کهن‌ترین دوران تا کنون دارای اثر اساسی در بقای جوامع و ملل بوده است. در طول تاریخ کشور کهنسال ما نیز همیشه این کانون از مهمترین عوامل پاسداری ملیت ایرانی به شمار می‌رفته و نقش اساسی در تحکیم همبستگی‌های قومی و آشنا ساختن فرزندان این آب و خاک به وظایف و مسئولیت‌های ملی و میهنی آنان داشته است. خانواده در ایران همواره مهد پرورش فرزندانی بوده است که عشق به وطن و نگاهبانی مرز و بوم در نهاد آنان با شیر اندرون می‌شده است، چون خانواده طبعاً نخستین سرچشمه‌ای است که در فرهنگ اندوزی و ادب آموزی، همگان از آن سیراب می‌شوند. بی دلیل نیست که بزرگان ادب ایران در کتب حکمت عملی و تدبیر منزل بدین موضوع توجهی عمیق مبذول داشته‌اند.
نوشته‌های اوستا و دینکرد و دیگر آثار مقدس باستان ایران، سخنان فردوسی طوسی، مسکویه رازی، قابوس وشمگیر، امام محمد غزالی، خواجه نصیر طوسی و بسیار اندیشمندان دیگر که در زمینه اخلاق و روابط خانوادگی و اجتماعی به شیوه عهد خود اثری بجای نهاده‌اند، برهانی روشن بر اهمیت بنیان خانواده و احترام خاصی است که این نهاد اجتماعی در میان ایرانیان داشته است. خانواده‌ها همیشه پاسداران فرهنگ و تمدن نیاکان بوده‌اند و آنچه به مرور ایام از خانواده‌ای به خانواده‌ای می‌رسیده، میراث ملی زاد و بومی است که فرزندان خانواده وظیفه نگاهبانی آن را بر عهده داشته‌اند امروز هم چنین وظیفه‌ای با مسئولیتی بیشتر بر عهده تمام خانواده‌های ایرانی است، زیرا در جهان امروز که دامنه ارتباطات روز بروز در گسترش است، امکان برخورد تمدن‌ها بیشتر شده، به همین علت طی تماس و برخورد با دیگر فرهنگ‌ها بر غنای خود افزوده است و برای اینکه امروزه هم چنین ثمرات نیکویی ببار آید باید شناخت و معرفی میراث معنوی ایران از توجه و تأکیدی خاص برخوردار باشد.
از همین رو باید با توجهی عمیق و واقع بینانه به اهمیت مسئولیت‌های خانوادگی و وظایفی که این کانون در راه حفظ نهادهای ملی و میراث‌های فرهنگی و پرورش درست فرزندان دارد، نگریست و راه‌های مقرون به مصالح ملی را اختیار کرد. خاصه وسایل ارتباط جمعی باید بیش از پیش در انجام وظایف حساس خود ارزش‌های فرهنگی و سنت‌های ملی و مبانی اخلاقی و معنوی جامعه ایرانی الهام گیرند و افزایش دانش و بینش خانواده و استحکام مبانی اخلاقی را از مهمترین وظایف خود بدانند. در انقلاب ایران نسبت به حمایت خانواده و خاصه حفظ شئون اجتماعی زن که پایه اصلی استواری خانواده است، قدم‌های مؤثر برداشته شده و چون منظور، استحکام هر چه بیشتر کانون خانوادگی بوده، مقررات و اصولی به اقتضای مصالح طبیعی و تاریخی و منطبق با موازین ملی به موقع عمل درآمده است، تا زنان ایرانی از مواهب آزادی و برابری انسانی برخوردار باشند و خانواده ایرانی استوارتر و همبسته تر از همیشه در راه انجام وظایف اجتماعی و مسئولیت نگاهداری فرهنگ دیرینه خود در این روزگار پر کشمکش که جوامع بشری و بالطبع خانواده‌ها در جریان دگرگونی‌های بسیار قرار گرفته‌اند توفیق یابد. امیدواریم کلیه محققان و شرکت کنندگان در این مجمع با تبادل افکار و ارائه آراء صائب و نظرات علمی که برای ثبات بیشتر خانواده مؤثر تواند بود، همگان را از دقایق و نکات تازه علمی برخوردار سازند و مسئولان را در اجرای سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی یاری دهند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.